Untitled

	Sign In Sign-Up

Vetem nje qaste ....

Vetem një qastë ....

Qetësi , në zemren time mbretëron pikllimi , kthehem në kujtime , Mendoj ....
Biseda jon e parë ,zemra rrah fuqishëm , biseduam një koh pastaj u zhduke ....
të kërova pastaj të takova rastesisht ,atëher fillon çdo gjë , kujtimet e vjetra zhduken ,
mbetësh vetëm ti e thadruar thellë në zemren time !Bisdojm , më orë të gjata ,
i ikë bisedë kinse nuk më intereson ,zemra rrah gjithnjë më më fort.
Nuk mundem të përmbahem më, dua që të them atë që dëshiroj : "të dashuroj ,të dashuroj ....."
Nuk mundem ta them kët zëshëm , ndoshta kam pengesa. Përpiqem që të bindi ,
ndoshta mendon se nuk më intereson ,kurse ti nuk e di se sa shumë rëndësi ke per mua ...
tani unë jamë ai që lutet për një pjesëz të dashurisë sate,kurse ti je që vendos ...

E dashurë nxito drejtë ishullit të lumturisë.....

Nuk di pse te dua apo më shumë serijoziteti apo ato fjalet e tua me shtine të shpresoj
për një të ardhme më të lumturë në jeten time .
Shikimet e mija i drejtoj vetëm me një kahje ,
gjuha dhe zemra ime që rrah e përmend vetëm emrin tënd dhe të askujt tjetër e dashurë .
Nga njëher e pyes vetëveten vall përse jam i dashuruarë në një vajzë të till ç'rëndësi ka kjo për mua ,
vall a thua kurrë nuk kam qen i lumtur por për këtë unë nuk jam fajtorë ,
fajtorë është zemra e cila të don më shumë se çdon njeri në botë ,
më shumë se jetën time. Nuk e kam besuar se ka njeri që mundet të më shtin në mendime të çmendem ,
e ti je ajo pa të njohur vetëm nga zëri i ëmbël në telefon ,
e mua më erdhi po si flakë që ma kaploj trupin .
E dashurë e vetëmja je ti që mudeshë të ma shuheshë këtë zjarë,
e cila ma ka kapluarë shpirtin nga çasti në çastë shkrihem por sikurë qiri.
E dashurë ora është 2 mesnate e unë jam i vetëmuar në mes katër murëve
e nuk mundem ta qetësoj zemren time e cila të
don aqë shumë sa që nuk ka barazë me asken në botë ,
TË LUTEM MË KUPTO SE VETËM FJALA E JOTE E ËMBËL MË NXJERRIN
NGA KJO SITUAT E VËSHTIR

Vjeshta

Ja përsëri erdhi vjeshta! Sa shumë e urrejë Kjo stinë bashkonë shumë të rinjë,unë atyre ju urrojë fatë!por mua më plagosi shumë rand!Kur tash 9 vite më ndau nga dëshira ime Venerë o yllë o dritë Venerë o shpres o jetë
Derisa zemra n,krahror rahë Unë për ty kam me qarë
Thonë koha shërron plagë!ndoshta mund të shërroj plagë,mund të harrosh një dashuri,mund tï shërroj shumë gjëra por jo kurr dhimbjen time për ty! Shumë fshehtësi ka njeriu gjatë jetës,por më të llahtarshmet janë ata që nuk thuhen me fjalë por vetëm me lotë!Zemra pra qenka më e fortë se guri dhe nuk pelcitka lehtë!!!Sikur edhe bota të përmbysej ndjenjat,ëndrrat dhe dëshirat nuk do të mund askush të naj vriste.Toka mund të bëhet qiellë deti mund të bëhet djellë,por të gjithë të gjithë duhen ta dinë se ti ke qenë dhe do të jesh dëshir e imja,ata që na ndanë do të jenë përgjegjës para të madhit zotë! Më shikojne përherë të buzëqeshur!por ata nuk e dinë se buzëqeshja ime është vaji më i hidhur për Ty

Pse Perendia?

Kush e beri jeten?
Zemra eshte e mbushur plote, ku mbi koke me rrin nje shtrige dhe me lendon si me gekane.
Ne kete mbremje te qete ku gjumi fluturoi nga syt-e mi e mori rrugen gjere ne mengjeze dhe nuk u kthya dote, me la duke shiquar e habitur neper dhome sikurse te jeme nje e huaja.
Tere bota eshte ne pushime te zemres ku frymosen lehte dhe ngopen me gjumin e embel,
e une rri dhe quditem, mendoje shume large, lunderoje ne nje dete me nje barke te vogel dhe e humbur fare ne driten e henes ku qielli eshte i paster sonte.
Si na beri jeta!ku disa qendisin dashurine ne xherxhefe me ngjyre te kuqe e disa rrine anash duke i shiquar dhe marur lakmine, ku disa mundohen te perpilojne nje dite te lumturte marrin zemren ne dore dhe ti flasin embel por large nga ajo.
Eh jeta!! shume large, humbur tretur fare por zemra nuk e ndal te rrahurit e vete ende durone.
Sikur perendija te mi fale krahet e shqipes do te shetisja ne perendim te shiqoja vendim time plot deshira.
Por jo nuk mundem se perensia me fali njeriper, te dashuroje per te qeshur dhe kenduar,por me shume me malle,vuajtje kure pa ndale.
Si perendi! nuk u ngope me mua duke me lene me malle? me vrullin e dashurise me len trishtimin duke luftuar si ne luften e Kosoves, pse nuk ma thane pak lotin si kalliri i pjekur ne ditet e ngrohta te veres.
Me ngrohe edhe zemren time ca mos me le jetime dhe te varfur, por me ke hudhur nje magji te forte ku nuk mundem as syte e mije ti pushoje, zemren ta qetesoje nga kjo vuajtje mizore.
Si thua ti ! edhe ne varre do te me percjelle kjo varfuri, ku malli per dashurine qe me bene te ule koken per-dhene?
C'do dite qe linde ti me hudhe trishtime mua, ku me ben te shetise neper perronje dhe male duke menduar se do te takoje nje dite te mbare. Eci duke menduar por e kote se vetmija nuk me len mua ka shume kohe qe me ka kunorzuar me nje magji te hidhet.
Por prap e kemi shpresen qe na troket ne zemer dhe ne koke kur mendimet te bejne si flutur neper kopshte se nje dite do te cakrohen gotat, se nje dite lakmine do te kete bota.

Pres

përse më don ti mua ?
përse unë ty të dua ?
Përse më rrëmbeve zemërën ?
Moj pëllumbeshë syshkruar !
Përse më nxite ndjenjat ?
Përse mi more sytë ?
Përse të lutem më thuaj përse ?
Fillove të kesh frikë !
I frigohesha hënës
i frigohesha perëndisë
i frigohesha vetvetes
moj engjudhi i perëndisë !
I thelluar në mendime për ty fillova te shkruaj
natë dhe ditë si zog i humbur
me padurim pres përgjigjen tuaj . . .

Për ty tretem

jam braktisur nga hareja
jam përvluar nga acari
jam ftohur nga Dielli
jam errësuar nga hëna ! ! !
Tretem me lule ,
tretem bashkë edhe me erë
tretem pra duke prit
tretem pra edhe në drit.
Ku je ?
Tokë e as qiell nuk komunikojnë
që sa koh të kërkoj
ku je ti që të dashuroj

Mos më zemëro e dashur

- Më mungon-

Me ankth po pres çastin të të takoj, ti ndoshta nuk e di se po të kërkoj !Kam ndier avullin e fjalës sate,më të afërt se avullin e gjakut tim.dhe kam ardhur te ti për të thën se më mungon

This is one of my favorite images
në këtë vend kaq të largët ,edhe në këtë orë kaq të vonë, malli për ty m'u shëndërruar në tempull
e tempulli në dashuri sepse mendoj në TY . . .